- niebieskawy
- niebieskawy {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia {{/stl_8}}{{stl_7}}'lekko niebieski, o delikatnym niebieskim odcieniu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niebieskawy kamień. Niebieskawe światło. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
niebieskawy
Look at other dictionaries:
niebieskawy — «nieintensywnie niebieski, mający odcień niebieski» Niebieskawe światło. Niebieskawe białka oczu … Słownik języka polskiego
bladoniebieski — «niebieskawy, jasnoniebieski» Bladoniebieskie, wyblakłe oczy … Słownik języka polskiego
anhydryt — m IV, D. u, Ms. anhydrytycie; lm M. y miner. «siarczan wapnia, minerał bezbarwny lub biały, szarawy i niebieskawy o szklistym połysku, stosowany w przemyśle chemicznym, papierniczym oraz używany do wyrobu cementu» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
fluoryt — m IV, D. u, Ms. fluorytycie; lm M. y miner. «minerał, fluorek wapnia, żółtawy lub zielonkawy, niebieskawy, fioletowy, wykazuje fluorescencję; stosowany w przemyśle chemicznym, ceramicznym oraz do wyrobu soczewek mikroskopowych» … Słownik języka polskiego
kordieryt — m IV, D. u, Ms. kordierytycie; lm M. y miner. «minerał, krzemian magnezu i glinu; bezbarwny lub niebieskawy, fioletowawy, żółtawy albo brunatny o szklistym połysku; w Polsce spotykany w Górach Sowich, Górach Izerskich i w Karkonoszach; używany w… … Słownik języka polskiego
krokydolit — m IV, D. u, Ms. krokydoliticie; lm M. y miner. «minerał z grupy amfiboli, często zabarwiony na kolor brązowozłocisty lub niebieskawy; w postaci zwartej jest cenionym kamieniem ozdobnym, w postaci słabo spojonej jest gatunkiem azbestu» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
modrawy — «niezupełnie modry; niebieskawy, błękitnawy» Modrawy strumyk … Słownik języka polskiego
niebieskawo — przysłów. od niebieskawy Niebieskawo zabarwiona ciecz. Scena oświetlona niebieskawo … Słownik języka polskiego
niebieskawość — ż V, DCMs. niebieskawośćści, blm rzecz. od niebieskawy … Słownik języka polskiego
płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… … Słownik języka polskiego
